NICAM breidt Kijkwijzersysteem uit naar zeven leeftijdsindicaties

Dat blijkt uit zowel consumentenreacties als onderzoek, uitgevoerd in opdracht van NICAM. Om beter aan te blijven sluiten bij wetenschappelijke inzichten en bij de wensen van ouders en opvoeders, zijn de leeftijdsindicaties uitgebreid van vijf naar zeven leeftijdsindicaties. Door zowel twee leeftijden te hanteren voor de vroege puberteit (12 en 14 jaar) als voor de late puberteit (16 en 18 jaar) sluiten de classificaties beter aan op de ontwikkeling van jongeren. Daarnaast moeten de nieuwe classificaties ouders en jongeren betere handvatten bieden bij het beoordelen van mogelijk schadelijk mediagebruik.

De nieuwe zeven leeftijdsindicaties van Kijkwijzer zijn: AL (niet schadelijk / voor alle leeftijden), 6 (let op met kinderen tot 6 jaar), 9 (let op met kinderen tot 9 jaar), 12 (let op met kinderen tot 12 jaar), 14 (let op met kinderen tot 14 jaar), 16 (let op met kinderen tot 16 jaar) en 18 (let op met kinderen tot 18 jaar). Voorheen kenden de tienercategorieën binnen Kijkwijzer slechts twee leeftijdsindicaties voor tieners: 12 en 16 jaar. Naast een uitbreiding van categorieën, wil Kijkwijzer zich bij kinderen, jongeren, ouders en professionals nadrukkelijker gaan profileren als gebruikswijzer in plaats van waarschuwing.

Leeftijdsaanduiding als richtlijn

De zeven leeftijdsgrenzen, die aangeven of een productie mogelijk schadelijk is, zijn zowel wettelijk als wetenschappelijk onderbouwd. De nieuwe categorieën moeten ouders, kinderen en jongeren overzicht bieden. Tegelijkertijd dienen deze geïnterpreteerd te worden als richtlijn. Uit recent onderzoek blijkt namelijk dat er grote verschillen in de cognitieve en emotionele ontwikkeling zijn tussen kinderen binnen een specifieke leeftijdsgroep. Op de website van Kijkwijzer is een overzicht te vinden van de meest zwaarwegende argumenten, die zijn gebruikt om een onderscheid te maken tussen mogelijke schadelijkheid van mediaproducties voor leeftijdsgroepen. Met dit overzicht wil Kijkwijzer ouders en verzorgers de ruimte geven om zélf te onderzoeken in welke mate leeftijdsindicaties op hun kinderen van toepassing zijn.

Kijkwijzer

Kijkwijzer is de naam voor het classificatiesysteem dat vanaf het voorjaar van 2001 in Nederland wordt gebruikt om bioscoopfilms, videofilms, dvd’s en televisieprogramma’s inclusief muziekclips te voorzien van informatie over hun mogelijke schadelijkheid voor kinderen en jongeren. Zo krijgen ouders, kinderen en andere consumenten informatie over de mogelijke schadelijkheid van mediaproducten. Kijkwijzer is gebaseerd op ‘co-regulering’: de audiovisuele branche en de overheid zijn samen financieel en beleidsmatig verantwoordelijk voor het Kijkwijzersysteem en voor maatregelen om kinderen en jongeren te beschermen tegen schadelijke media-invloeden. Co-regulering wordt op dit moment in de Nederlandse en Europese politiek gezien als een effectief middel om minderjarigen te beschermen tegen schadelijk beeldmateriaal.