Uit publieksonderzoek blijkt dat ouders meer nuance in de gehanteerde leeftijdscategorieën willen. Ouders zien zichzelf als verantwoordelijke voor de mediaopvoeding van hun tiener, tegelijkertijd willen ze meer advies en achtergrondinformatie om die bewuste keuzes te kunnen maken. De ene zestienjarige is immers de andere niet.
De 4 belangrijkste inzichten:
- Ouders ervaren meer nuance in de ontwikkeling van tieners, dan de door Kijkwijzer gehanteerde omslagpunten van 12 en 16 jaar. Met name de 16 jaar classificatie wordt gezien als ‘vergaarbak’, die te algemeen is voor de specifieke situatie van hun kind. Als zij zelf een indeling zouden maken, houden zij vast aan 12 en 16 jaar, en vinden zij een toevoeging van de 14 jaar en 18 jaar leeftijdsclassificatie zinvol.
- Ouders willen hun tieners op hun eigen wijze beschermen tegen mogelijke negatieve beïnvloeding door grensoverschrijdend gedrag in film. Zo geven sommige ouders aan dat heftige thematiek wel door jongere kinderen bekeken kan worden, mits er een volwassene meekijkt.
- Als ouders zelf een leeftijdsclassificatie toepassen op audiovisuele content, houden zij vaak rekening met de context waarbinnen mogelijk risicogedrag wordt getoond. Wanneer een film bijvoorbeeld schadelijke beelden bevat die realistisch zijn vinden ouders dat de leeftijdsbeperking hoger moet zijn, dan als deze een humoristische context hebben. Over zeer gewelddadige, enge of pornografische content zijn de ouders het bijna altijd eens: die zijn volgens hen alleen voor 18 jaar en ouder.
- Hoewel ouders zichzelf als eindverantwoordelijke zien in de mediaopvoeding van hun kinderen, geven sommigen aan hier wel graag meer handvatten bij te willen hebben. Naast onderbouwing van de toegekende leeftijdscategorie en een extra pictogram over de thematiek, wensen zij richtinggevende informatie.
Wat deden wij met deze inzichten?
Dit publieksonderzoek droeg er mede aan bij dat Kijkwijzer de leeftijdscategorieën voor jongeren heeft uitgebreid naar 12, 14, 16 en 18 jaar. De nieuwe classificaties kunnen ouders informatie bieden, die beter aansluit op de specifieke situatie van hun tieners. Daarnaast verandert Kijkwijzer in een gebruikswijzer: in plaats van een waarschuwende functie, wil het classificatiesysteem vooral een informerende en participerende rol voor kinderen, jongeren en ouders gaan vervullen.
Over dit onderzoek
Eerst zijn er door het NICAM groepsinterviews gehouden met in totaal 20 ouders. Voortbouwend op de resultaten uit dit onderzoek, is er een enquête gehouden onder 141 ouders. In zowel de interviews als de enquête richten de vragen zich op de indeling van de leeftijdscategorieën van Kijkwijzer en het toekennen van leeftijdsclassificaties op specifieke tienerfilms.
Meer lezen?
+ 'Klagers vinden met name context seks en drugs in tienerfilms problematisch'
+ 'Nicam breidt Kijkwijzersysteem uit naar zeven leeftijdsindicaties'
